Kawka jako rzeczownik ma rodzaj żeński. Barman, który ją podaje, to zapewne mężczyzna, gdy osoba za barem jest kobietą nazywamy ją barmanką.
Istnieją dwie formy także w nazewnictwie innych zawodów. Np. nauczyciel lub nauczycielka, fryzjer lub fryzjerka i.t.p.
Istnieją dwie formy także w nazewnictwie innych zawodów. Np. nauczyciel lub nauczycielka, fryzjer lub fryzjerka i.t.p.
Niektóre zawody mają nazwę rodzaju męskiego i kobiety postanowiły je „ukobiecić” , dodając do nazwy w rodzaju męskim końcówkę lożka. Mnie to osobiście śmieszy. Nie spotkałam się ze zmianą rodzaju gdy nawa zawodu ma kobiece brzmienie np. kierowca, czy sprzedawca. Nie zmienia się tych nazw na np. kierowiec, sprzedawiec. Mało tego, u mnie w firmie zatrudnieni są mężczyźni na stanowisku sekretarki i nie zmienia się im nazwy stanowiska na sekretarz, bo funkcja sekretarza, to zupełnie inne stanowisko. Natomiast psycholożki, socjolożki i inne lożki, pojawiają coraz częściej.
Jestem kobietą i tak się składa, że nazwy stanowisk, na których byłam zatrudniana od początku mojej kariery zawodowej, mają rodzaj męski. Nigdy nie przyszło mi do głowy zmieniać im rodzaj na żeński i np. mając stanowisko referent nazywać się referentką, czy będąc inspektorem nazywać się inspektorką - to śmieszne. Nawiasem mówiąc referentką nazywana jest metalowa pieczątka odciskana przy plombowaniu drzwi pomieszczeń, które wymagają takich zabezpieczeń.
Potocznie zmieniamy nazwy stanowisk mówiąc np. o swojej szefowej dyrektorka, czy kierowniczka, oficjalnie natomiast, lepiej brzmi pani dyrektor, czy pani kierownik. Nie ma także pań prezydentek, chociaż próbowały się pojawić panie ministry.
Zawsze rozśmieszały mnie nazwy specjalistów medycyny, skoro kobiety nazywają siebie psycholożką, pedagożką, kardiolożką, czy socjolożką, to dlaczego nie ma ortopedożek, onkolożek, neurolożek czy chirurżek?
Podobnie jest z tytułami naukowymi. Jestem magistrem, a nie magisterką, nie słyszałam też o paniach docentkach, czy doktorkach, profesorki także pojawiają się raczej w mowie potocznej.
Rola kobiet we współczesnym świecie jest coraz większa. Wydaje mi się, że nawet jeśli stanowisko, jakie kobieta zajmuje w życiu zawodowym, ma nazwę rodzaju męskiego, to nie powinno się na siłę tworzyć żeńskiej formy tej nazwy bo może ona brzmieć śmiesznie i niepoważnie.
Jestem kobietą i tak się składa, że nazwy stanowisk, na których byłam zatrudniana od początku mojej kariery zawodowej, mają rodzaj męski. Nigdy nie przyszło mi do głowy zmieniać im rodzaj na żeński i np. mając stanowisko referent nazywać się referentką, czy będąc inspektorem nazywać się inspektorką - to śmieszne. Nawiasem mówiąc referentką nazywana jest metalowa pieczątka odciskana przy plombowaniu drzwi pomieszczeń, które wymagają takich zabezpieczeń.
Potocznie zmieniamy nazwy stanowisk mówiąc np. o swojej szefowej dyrektorka, czy kierowniczka, oficjalnie natomiast, lepiej brzmi pani dyrektor, czy pani kierownik. Nie ma także pań prezydentek, chociaż próbowały się pojawić panie ministry.
Zawsze rozśmieszały mnie nazwy specjalistów medycyny, skoro kobiety nazywają siebie psycholożką, pedagożką, kardiolożką, czy socjolożką, to dlaczego nie ma ortopedożek, onkolożek, neurolożek czy chirurżek?
Podobnie jest z tytułami naukowymi. Jestem magistrem, a nie magisterką, nie słyszałam też o paniach docentkach, czy doktorkach, profesorki także pojawiają się raczej w mowie potocznej.
Rola kobiet we współczesnym świecie jest coraz większa. Wydaje mi się, że nawet jeśli stanowisko, jakie kobieta zajmuje w życiu zawodowym, ma nazwę rodzaju męskiego, to nie powinno się na siłę tworzyć żeńskiej formy tej nazwy bo może ona brzmieć śmiesznie i niepoważnie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz